Pewna Mrówka, proszę pana,
strasznie była załamana.
Bo nie znała się na niczym!
Najpierw była budowniczym. 

Zamiast jednak stawiać mostek 
z gładkich, równych, twardych kostek, 
splotła z trawki go i kwiatka.
To nie mostek tylko kładka!

Chwilę pracowała w sklepie,
 lecz nie poszło jej najlepiej. 
Potem poszła do apteki, 
gdzie zmieszała wszystkie leki. 

Podlewając trzy rabatki 
zasuszyła wszystkie kwiatki.
Zasmuciły się owady: 
- „Na tę Mrówkę nie ma rady!

- Trzeba pojąć przedsięwzięcie, 
znaleźć jakieś jej zajęcie!”
Więc spytała Liszka mała:
 - „Co byś Mrówko robić chciała?”

Mrówka pociągnęła nosem 
i odrzekła cienkim głosem:
- „Chciałam wszystkim wam powiedzieć, 
że nie lubię w pracy siedzieć.

Choć się staram i stresuję, 
wszystko niszczę, wszystko psuję!
Grać na jakimś instrumencie!
Oto dla mnie jest zajęcie!”

Dzisiaj Mrówka gra w orkiestrze.
Z Cykadami i ze Świerszczem.
Jest solistką, czym się chlubi.
Robi wreszcie to, co lubi!

* Wiersz zdobył I miejsce w kategorii „Poezja dla dzieci” w XIV Ogólnopolskim Konkursie Literackim pod hasłem: „Zbiorę wszystkich przyjaciół i serce przed nimi otworzę, bo doprawdy czy warto inaczej na tej ziemi żyć…” w Turku