Nowy Ołówek, prosto z fabryki, 
(ołówki marzą, nie wiem czy wiecie)
 chciał zdobyć sławę i być kimś ważnym, 
i stać się znanym na całym świecie. 

Wymyślił zatem pozostać pięknym. 
Nie zachowywać się jak ołówki. 
Trzymać z daleka kartek, kartonów 
i – przede wszystkim – od temperówki. 

Ale niestety z ogromnych planów, 
jak to się w życiu czasami zdarza, 
nic mu nie wyszło, bo wprost ze sklepu
 trafił do ręki Pana Malarza. 

Ten nic nie robiąc sobie z Ołówka, 
który z uporem wciąż protestował
ostrzył go. Tępił. I znowu ostrzył.
I coś na kartkach ciągle rysował.

Zmniejszył się zatem biedny Ołówek. 
Zmarniał i stracił swoje marzenia. 
– „Nie będę nigdy sławny…” – pomyślał. 
Wtem spojrzał wokół. Zamarł z wrażenia. 

Na stosach kartek, które codziennie 
traktował niczym zwyczajne śmieci, 
leżało mnóstwo pięknych obrazków 
narysowanych dla małych dzieci. 

Chociaż Ołówek stał się malutki, 
mieszka dziś na dnie malarza teczki. 
I jest szczęśliwy! Bo stał się sławny
 przez kartki małej, prostej książeczki.

* Wiersz otrzymał III nagrodę w II edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poezji dla Dzieci im. Wandy Chotomskiej
„Przylecę do Was na skrzydłach marzeń” (nagroda za zestaw 3 wierszy).