Na polanie, przy ulicy
był dom starej Pajęczycy.
Frania więc umiała łatać,
szyć i rzeczy różne splatać.
Ktoś zobaczył, że ma nici – 
puścił wici.

Przez podwórka i opłotki
poszły zatem straszne plotki:
Z Franią nikt się nie dogada!
Pajęczyca wszystkich zjada!
Kto się tylko w sieć zawinie
zaraz zginie!

Frania tak się załamała,
że po nocach już nie spała.
Jak przekonać ma owady,  
że ich połknąć nie da rady, 
bowiem w dzień i ciemne noce
je owoce?

Więc zebrała wszystkie muszki
i poszyła różne ciuszki:
sukieneczki z falbankami,
białe bluzki z koronkami,
paski, torby i trzewiczki,
rękawiczki.

Teraz Frania jest szczęśliwa, 
bo krawcowa z niej prawdziwa!
I na całej już ulicy 
wiedzą, że u Pajęczycy 
nikt nikogo nie zabije. 
Tu się szyje!

* Wiersz zdobył I miejsce w kategorii „Poezja dla dzieci” w XIV Ogólnopolskim Konkursie Literackim pod hasłem: „Zbiorę wszystkich przyjaciół i serce przed nimi otworzę, bo doprawdy czy warto inaczej na tej ziemi żyć…” w Turku