Nie ten silny, kto jest duży
wielkie mięśnie wciąż napręża, 
lecz kto walcząc o przyjaciół
słabość swoją przezwycięża.

Pewien rekin, żyjąc w morzu, 
dumny niczym wielki basza, 
wciąż napadał na najsłabszych 
i okrutnie och zastraszał!

- „Tak nie może być!” – mówiły 
stworki co na dnie mieszkały
- „Trzeba zrobić coś! Lecz każdy 
z nas jest słaby i za mały!”

Wówczas Edek – mały krabik 
spojrzał w morską toń nad głową 
i powiedział: - „Moi drodzy, 
dam mu radę. Daję słowo!”

Gdy podpłynął straszny rekin 
brzuchem trąc o morskie tonie, 
Edek skoczył wprost na niego 
szczypiąc w płetwę na ogonie.

Rekin wydał taki okrzyk, 
zęby skrzywił tak żałośnie, 
że piskliwie płacząc uciekł 
tam, gdzie morski ukwiał rośnie!

Krabik wówczas wszedł na muszlę, 
owiódł wszystkich dumnym wzrokiem
i z radości dał krok w bok i…
…od tej pory chodzi bokiem.

* Wiersz otrzymał wyróżnienie w VI edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poezji dla Dzieci im. Wandy Chotomskiej „Przylecę do was na skrzydłach marzeń” (nagroda za zestaw 3 wierszy).