Na trzeszczącej tej planecie, 
wśród hałasu los się plecie.
Wszystko skrzypi, rzęzi, chrzęści:
drzewa, kwiaty, maszyn części. 
Huczy wokół głośna rzeka,
z trzaskiem w lesie wąż ucieka, 
ludzie chrzęszcząc chylą głowy,
głośno wrzeszczą nocą sowy!
I nawet burza, gdy minie susza, 
rzężeniem deszczu wszystkich zagłusza.
W szkole, gdy uczeń wchodzi do klasy
powinien robić różne hałasy, 
bowiem nieładnie, gdy przy tablicy, 
grzecznie odpowie i nie zakrzyczy!

Następny wierszyk logopedyczny „Słodka planeta” >>>